het avontuur leven

Op een zonnige nazomerdag heb ik vanuit Geesteren de gele en oranje routevan het wandelnetwerk Twente gewandeld. De bedoeling was om te ontspannen. Lekker wandelen in een rustige omgeving, de gedachtes laten gaan. Bekijk deze foto's en jullie geloven mij zeker, dat ontspannen hier wel mogelijk is ;-) (klik op de foto's voor een grotere versie)

Seit kurzem bin ich Alexandras Maskottchen, begleite sie hauptsächlich beim Auto fahren und passe auf, dass sie vernünftig fährt. Aber jetzt in der Urlaubszeit wollte sie mich nicht alleine im Auto schwitzen lassen, darum durfte ich auf dem Fahrrad mitfahren. Und ich kann euch sagen: ich hatte es total toll dahinten auf ihrem Gepäckträger! Ab und zu konnte ich auch einen kleinen Plausch mit Barend halten. Das ist das Maskottchen von Arend-Jan, dem Freund meiner Besitzerin. Barend durfte nämlich auch mit. Barend ist eine Kuh, besser gesagt ein Stier, er ist ein bisschen faul und spricht auch nicht so viel. Aber das macht mir nicht so viel aus, ich habe nämlich immer genug zu erzählen. 

Ik ben met mijn baasje op vakantie geweest. Sinds kort ben ik haar mascotte en begeleid haar voornamelijk bij het autorijden. Ik kijk dan of zij ook altijd met goede aandacht haar auto bestuurt. Zij wilde mij met vakantie niet alleen in de auto laten, vandaar dat ik mee mocht op fietsvakantie. Ik had het heel erg leuk achter op haar fiets. Soms kon ik een praatje houden met Barend. Dat is de mascotte van Arend-Jan, de vriend van mijn baasje. Barend mocht ook mee. Het is een wat luie koe en hij praat ook niet zo heel veel, maar dat vond ik niet erg... Ik heb eigenlijk altijd iets te vertellen.

Afgelopen voorjaar was ik op visite bij mijn nicht. Zij studeert in Innsbruck, voor mij de gelegenheid om Tirol onder de loep te nemen. Innsbruck heeft een mooie kleine “Altstadt”, die je in één dag kunt bewandelen. Er zijn genoeg bezienswaardigheden die ik uiteraard deze keer overgeslagen heb omdat het weer zo mooi was. Ik probeerde gewoon de sfeer van de stad te proeven. De bedoeling was, dat wij in de nabije omgeving wandeltochten gingen doen. De eerste dag hebben wij dat ook gedaan. Een kleine wandeling naar de ‘Hohe Munde’ (Rauthütte).

Ik heb er niets mee, nog nooit gehad. Wij deden in onze familie niet echt aan dit soort feestdagen. Mijn ouders wilden er geen speciale aandacht aan besteden. Vooral met moederdag zei mijn moeder altijd: "Ik vind het leuker als jullie gewoon het hele jaar aardig tegen mij zijn". En toch vond zij het natuurlijk leuk, om op moederdag extra verwend te worden bv. met een van de kinderen zelf bereide ontbijt aan bed ;-). Maar vaderdag - nee daar deden wij niets mee. In Duitsland worden de moeders op moederdag, de tweede zondag in mei, verwend. En op vaderdag, de dag van hemelvaart, gaan de vaders, en soms ook niet-vaders, gewoon met elkaar op pad. Het kan een fietstocht, en wandeling of wat dan ook zijn, als het maar alleen mannen zijn en genoeg bier in het spel is. Dus is het een feestdag alleen voor mannen. Ik kan mij niet herinneren, dat mijn vader hieraan ooit mee deed. Ik heb begrepen dat in Nederland vaderdag, net als moederdag, en dag is, waar vaders verwend worden. ...

Mein Urlaub in den Alpen steht bevor. Und da ich ja eher der Flachlandtiroler bin, dachte ich mir, ich übe mal ein bisschen. Nachdem ich letztes Wochenende mächtigen Muskelkater beim Erklimmen des Habichtwaldsteigs bekommen habe, hatte ich mir für heute ein Stück vom Hermannsweg vorgenommen. Die zweite Etappe geht eigentlich von Hörstel nach Tecklenburg. Da man am Sonntag kaum öffentliche Verkehrsmittel findet, die einen entsprechen befördern können, habe ich mein Auto am Bahnhof Hörstel abgestellt und bin bis Ibbenbüren gewandert, von wo es eine stündliche Zugverbindung gibt. Aber der Reihe nach.

Wij hebben met elkaar afgesproken om leuke dingen met elkaar te doen en dat is ons tot nu toe grotendeels gelukt. Wij laten elkaar in onze waarde, iedereen is zoals hij of zij is. Als je een bepaalde leeftijd hebt bereikt verander je toch niet echt meer, je bent zoals je bent met alle hoeken en kanten. Alleen het omgaan met kun je nog veranderen – vind ik dan. Dit blijft een levenslang proces, omdat je je toch steeds verder gaat ontwikkelen. I n het leven is natuurlijk niet alles roze en leuk. Hoe ga je hiermee dan om? Ga je ruzie maken? Hiervoor is onze tijd te kostbaar, vind ik dan. Soms zit je niet lekker in je vel en dan kan het gebeuren dat je niet de juiste toon tegen de andere treft. Hier heb ik geen zin in, maar het gebeurt toch. En precies dat zijn momenten waar ik mij herinner aan mijn cursus mindful van toen. Een belangrijke les die ik heb geleerd: zonder oordeel naar mensen te kijken. Dat lukt niet altijd. Wat wel lukt is, dat ik het veel vroeger opmerk en dan alsnog zonde...