het avontuur leven

Gisteren was er “ kunsten op straat ” in Enschede. De plaats waar ik woon en waar veel evenementen plaats vinden. Ik zou niet gauw zeggen dat ik een liefhebber van kunst ben. Van kunsten op straat wist ik, dat het mij aan zou spreken, omdat ik zoiets vorig jaar ook al gezien en mee gemaakt had. Straattheater spreekt mij aan omdat het klein gehouden en spontaan is. Dit jaar staat het zomerfestival onder het motto “andersom”. Een klein festival op het Wilminkplein met foodtrucks en speelbelden , muziek en theater . Zo zijn wij in een miniatuur kabaret terecht gekomen. Het Montmartre is na gebouwd, er zit public , je kunt de etalage van een kaaswinkel bekijken en een bistro binnenkijken. Wij, dat zijn Arend-Jan en ik en natuurlijk ook de andere toeschouwers, hebben daar een prachtige miniatuur voorstelling  gekregen. Voor een kleine vijftien minuten zitten wij in een kabaret en zijn betoverd van de kleine kunst. Alles is met liefde gemaakt. Ik voelde mij als kind in een poppen

Pieterpad Etappe 2 (Dag 2) – 19 Kilometer Winsum - Groningen Mijn gastheren hebben duidelijk hun best gedaan om alles goed te verzorgen. Gisteravond heb ik nog van een heel erg lekker zelf gekookte avondmaaltijd mogen genieten. Melle heeft mij uitgenodigd om voor een volgende “bezoek” als “gast aan tafel“ welkom te zijn. Hoe leuk is dat! De kamer (het bed) moet dan wel betaald worden maar verder moet ik mij welkom voelen en hij zal mij dan een rondleiding geven door de omgeving van Winsum. Friesland en dan richting Waddenzee is zekers een fietstochtje waard! Maar om bv. van Enschede naar Groningen te fietsen lijkt mij ook een leuk idee... Dus wie weet Melle, tot een volgende keer?

Pieterpad Etappe I (Tag 1) – 11 Kilometer Pieterburen - Winsum Ich fahre mit der NS von Enschede über Zwolle nach Groningen und weiter nach Pieterburen und erreiche den Ort nach ca. 3 Stunden. Jetzt geht es also los! Meine erste etwas längere Wanderung alleine...die nächsten drei Tage sind dem Wandern gewidmet und ich bin sehr gespannt, ob und wie ich das durchhalte. Körperlich wie geistig. Ab Winsum regnet es, mehr oder weniger aber eher mehr als weniger. In Pieterburen angekommen mache ich mich direkt auf den Weg da es immer noch regnet..sog. ‘motregen’ (Nieselregen – wenig aber ständig).

…nicht nur für Fahrradfahrer, sondern für alle, die sich aus eigener Kraft fortbewegen und eine Übernachtung benötigen. Das ist die Philosophie der Stiftung "vrienden op de fiets" . Eine tolle Sache und absolut empfehlenswert! Als Anbieter einer Übernachtungsadresse stellt man bei sich zu Hause ein Gästebett, -zimmer, Gartenhäuschen o.ä. zur Verfügung. Als Fördermitglied bekommt man eben dieses inkl. Frühstück für einen kleinen Preis. Manchmal hat man eigene Sanitäranlagen, meistens aber benutzt man die der Gastgeber mit. Eine sehr private Unterkunft also, bei der die Gastgeber sich sehr viel Mühe geben um den Gästen ihre Privatsphäre zu lassen.

Tijdens de wandelingen via de wandelsite kom je natuurlijk aan de praat met de medewandelaars. Meestal mensen die al lang wandelen en veel ervaring hebben. Zo krijg je in korte tijd veel handige tips over wandelkleding en schoenen, andere mooie (lange afstands)wandelingen, vakantie-mogelijkheden enz. Vaker heb ik iets over het Pieterpad gehoord. Een lange afstandswandeling, welke in verschillende etappes gedaan kan worden. Van Pieterburen (ver in het noorden) tot St. Pietersberg (ver in het zuiden van het land) ruim 490km. Ik ben hier nieuwsgierig naar geworden. Maar hoe doe je dat dan? Alleen – lijkt mij niets… Alleen lopen is saai, en soms ben ik ook nog een beetje bang, vooral als ik alleen door bossen moet lopen. Hoe vaker ik met de wandelsite mee liep hoe meer kreeg ik en gevoel van “misschien moet ik het gewoon een keer proberen”. Eén weekend maar, en als ik het niets vind kan ik toch meteen weer stoppen? Iemand gaf mij nog de tip van “ vrienden op de fiets ”, een goede en gunst

Afgelopen jaar heb ik na een moeilijke periode besloten om dingen op te pakken, die ik eigenlijk altijd al wilde doen of graag gedaan heb maar waar ik, om welke reden dan ook, nooit aan toe gekomen ben. Eén van deze dingen is het wandelen. Dat deed ik al met plezier, maar het was meer een zondagmiddag wandeling van max. twee uur (in het Duits: spazieren gehen – niet wandern (!)). Het leek mij leuk om wat langere afstanden te wandelen. Maar… kan ik dit aan? Heb ik de conditie? Alleen wandelen vond ik niet leuk, maar als ik met anderen ga wandelen, dan komt het er straks op neer dat ze me op sleeptouw moeten nemen.