Liefdevol loslaten
Wij hebben met elkaar afgesproken om leuke dingen met elkaar te doen en dat is ons tot nu toe grotendeels gelukt.
Wij laten elkaar in onze waarde, iedereen is zoals hij of zij is.
Als je een bepaalde leeftijd hebt bereikt verander je toch niet echt meer, je bent zoals je bent met alle hoeken en kanten. Alleen het omgaan met kun je nog veranderen – vind ik dan.
Dit blijft een levenslang proces, omdat je je toch steeds verder gaat ontwikkelen.
In het leven is natuurlijk niet alles roze en leuk. Hoe ga je hiermee dan om? Ga je ruzie maken? Hiervoor is onze tijd te kostbaar, vind ik dan. Soms zit je niet lekker in je vel en dan kan het gebeuren dat je niet de juiste toon tegen de andere treft.
Hier heb ik geen zin in, maar het gebeurt toch. En precies dat zijn momenten waar ik mij herinner aan mijn cursus mindful van toen.
Een belangrijke les die ik heb geleerd: zonder oordeel naar mensen te kijken. Dat lukt niet altijd. Wat wel lukt is, dat ik het veel vroeger opmerk en dan alsnog zonder oordeel kan kijken. Wat gebeurd er nou? Eigenlijk zit je toch zelf niet lekker in je vel en dat projecteer je dan op de ander. Wat helpt? Haal jezelf uit dit moment, probeer afstand te creëren en laat los. In onze afstandsrelatie kan dit natuurlijk goed, want de afstand zit er vanzelf in. Even bij jezelf kijken en opmerken dat je hier de ander niet in zijn waarde hebt gelaten. Dat je niet inziet waarom hij dit of dat niet zó maar zo doet. En dan loslaten. Het mag. Een dag rust en met jezelf in gedachten bezig zijn – en loslaten. En ja hoor, het daaruit voorkomende gesprek kan heel verhelderend zijn.
En vol liefde. Want: we zijn liefde.
Wat goed om te lezen, inderdaad met de jaren kijk je met aangepaste ogen (want wie heeft er nu geen brilletje nodig op latere leeftijd?)
BeantwoordenVerwijderenLaat liefde onze leidsman zijn! Dankjewel voor deze nachtzoen.
Graag gedaan Francine!
BeantwoordenVerwijderen