Het Pieterpad-avontuur Etappe II-III

Pieterpad Etappe 2 (Dag 2) – 19 Kilometer
Winsum - Groningen

Mijn gastheren hebben duidelijk hun best gedaan om alles goed te verzorgen. Gisteravond heb ik nog van een heel erg lekker zelf gekookte avondmaaltijd mogen genieten. Melle heeft mij uitgenodigd om voor een volgende “bezoek” als “gast aan tafel“ welkom te zijn. Hoe leuk is dat! De kamer (het bed) moet dan wel betaald worden maar verder moet ik mij welkom voelen en hij zal mij dan een rondleiding geven door de omgeving van Winsum. Friesland en dan richting Waddenzee is zekers een fietstochtje waard!
Maar om bv. van Enschede naar Groningen te fietsen lijkt mij ook een leuk idee... Dus wie weet Melle, tot een volgende keer?
De tweede etappe is stukken mooier dan de laatste. Het weer valt mee, af en toe een druppel, maar echt nat ben ik niet geworden van de regen. Het waait wel heel erg zodat een pauze buiten niet echt mee valt. Daarom ben ik ook (al) na drie uur wandelen in Groningen, met vrij zware voeten...
Onderweg heb ik veel dieren gezien en naar hun stemmen geluisterd. Op een gegeven ogenblik voel je je één met de natuur. Emoties komen soms naar boven, dat had ik niet verwacht. Je komt jezelf tegen, en hoe langer je loopt hoe meer je los kunt laten.
Het laatste stuk voor Groningen voelde lang en toch heb ik zoiets van: “dit ga ik vaker doen!” Ik wil meteen enkele etappes meer lopen.
Hoe leuk de etappe ook is, het was mij niet “eenzaam” genoeg – je ziet nog genoeg boerderijen en komt ook nog genoeg mensen tegen. Deze etappe gaat af en toe langs grote wegen, je hoort dus vaak geluiden van auto’s. Maar aan de andere kant geeft dit natuurlijk (voor de beginnende wandelaarster) een veilig gevoel.
Het landschap wordt overheerst door slotjes, af en toe een “wierd” (in het Duits: Warft), ik zie een heel leuk kerkje in Oostrum, het staat ook op een wierd.
Vlak voor Groningen begint het te regenen, het gaat steeds harder. Omdat ik nog iets te vroeg ben, ga ik nog even een koffie drinken maar een uur later sta ik bij het gastenverblijf voor de deur. De gastheer doet de deur open en weet even niet meer, dat ze vanavond hun gastenkamer voor mij gereserveerd hadden… Even lachen, ze waren het voor een moment vergeten vanwege omstandigheden. Maar alles staat klaar en het bed is opgemaakt – geen enkel probleem dus.
Onder genot van een kop koffie komen wij aan de praat. Zij in het onderwijs bezig, hij journalist, allebei fietsers en wandelaars en ook vaak bij vrienden op de fiets als gast. Ze hebben, nadat hun dochters het huis uit waren, de vrij geworden tuinkamer omgetoverd als gastenverblijf.
Ik word aangesproken op mijn ‘mooie’ Duits accent. Dat is al lang niet meer tegen mij gezegd worden, mensen die mij kennen hebben het er natuurlijk niet meer over. Het zal me nog vaker gebeuren, nu ik vaker nieuwe mensen ga ontmoeten. Ik vind het nog steeds vervelend – misschien is hier een omdenken aan de orde – je raakt je accent toch nooit 100% kwijt.
Marianne geeft mij nog een goede tip voor een Indiaas restaurant waar ik heerlijk ga eten om daarna in het bed te vallen voor een goede nachtrust. 19 km zijn voor mij niet niets. Ik begin het steeds leuker te vinden – wandelen in mijn eentje….

Pieterpad Etappe 3 (Dag 3) – 21 Kilometer
Groningen – Zuidlaren

De derde etappe. Het lopen is moelijker dan de vorige dagen. Snel heb ik last van rug en voeten. Ik ben dus geen getrainde wandelaarster. Het is droog maar koud en af en toe valt een stevige regen- of hagelbui. Dit betekent dat ik niet goed rustpauze kan nemen met als gevolg meer pijn. Ik schakel dus op autopilot en probeer niet aan de pijnklachten te denken. Gisteren was ik nog van mening om zo door te kunnen lopen, vandaag weet ik het beter!
En toch… Op een gegeven moment voel je je één met de natuur. Je denkt niet meer, het lopen heeft een meditatief karakter.
Aan het eind van deze drie dagen voel ik een bepaalde innerlijke rust. Ik heb geen zin, om met mensen te praten. Het klopt blijkbaar dat je dichter bij jezelf komt als je op deze manier gaat wandelen.
Ik heb zin om nog meer van dit soort weekenden te beleven: Een bepaalde afstand af te leggen, één met de natuur zijn en uiteindelijk de bestemming met een voldaan gevoel bereiken.

Hier kun je alle foto’s nog een keer bekijken.