het avontuur leven

Afgelopen zaterdag had ik met een vriendin afgesproken om te gaan wandelen. Wij hebben gekozen voor de NS wandeling Veluwezoom. Een prachtig stuk natuur in Nederland! Het eerste deel leid je door een stukje van het vroegere jachtdomein van de Prinsen van Oranje. Mooie bospaden, boom alleeën - heuvel op en heuvel af. Wij komen uit bij Paviljoen de Posbank, gaan even naar het uitkijkpunt, waar de stenen bank staat, opgericht ter ere van G.A. Pos. Van hier heb je een prachtig uitzicht over het natuurpark Veluwezoom. Wij verlaten de route voor een ommetje en wandelen over een stuk glooiende heide . Het is zelfs in de winter mooi om te zien – hoe schitterend moet het dan in de zomer zijn, als de heide bloeit?! De eerste wilde dieren staan langs de weg en laten zich niet verder storen door de wandelaars. Even later zijn wij terug bij het hoogste punt en gaan vervolgens weer de bos in. Vanaf nu is het iets meer kronkelen. En toen stonden wij stil...

Neulich hat mich eine meiner ältesten bzw. längsten Freundinnen an den Spruch erinnert, den ich ihr vor gefühlten hundert Jahren in ihr Poesiealbum geschrieben habe: Heut sind wir noch jung an Jahren, doch die Zeit eilt wie der Wind, ob wir wohl mit grauen Haaren, noch wie heute Freunde sind ? Diese Freundin war seit meiner Grundschulzeit sehr lange meine beste Freundin, bis wir uns irgendwann aus den Augen verloren haben. Vor zwei Jahren haben wir uns "wieder gefunden" und neulich erzählte sie also, dass sie diesen alten Poesiealbumspruch immer noch aus dem Kopf kennt! Tja, das hat mich dann neugierig gemacht, was sie wohl in mein Album geschrieben hatte?

Heute ist Nikolaus. Der Tag für den in Deutschland die Kinder ihre Schuhe geputzt vor die Tür stellen, in der Hoffnung, dass der Nikolaus etwas Süßes hineintut. Der Tag an dem fröhliche Lieder gesungen werden. Der Tag, an dem das 6. Türchen im Adventskalender geöffnet wird, an dem Mütter ihren (erwachsenen) Kindern kleine Päckchen schicken, weil die Tradition so schön ist. Kindheitserinnerungen...

Venlo-Swalmen Ik wist niet dat je door een bos zo veel rechtdoor kon lopen. De etappe begint vanaf buiten Venlo mooi te worden. Onderweg ontmoet ik natuurlijk weer allerlei dieren . De wijziging is goed aangegeven, het boekje is vandaag niet nodig. In de loop van de etappe ga je kilometers langs de Duitse (of juist Nederlandse) grens en dat gaat grotendeels alsmaar rechtdoor! Een high light is de steilrand . De rest van de lange weg schijnt eindeloos te zijn en ik heb het zwaar. Ik heb het gevoel dat ik niet goed vooraan kom. Uiteindelijk klopt dit niet, het voelt alleen zo. Omdat ik op deze rechte weg niet bijzonder uit moet kijken dwalen de gedachtes vaak af. Niets bijzonder, noem je dit ,het hoofd leeg lopen'? En dan komen ideeën voor mijn zakelijke blog naar boven. Dat krijg je dan, als je hoofd weer ruimte heeft om creatief te worden! Leuk om op deze ontspannen manier iets nieuws te bedenken! 

Voorronde dag 1 Afgelopen dinsdag ben ik met het OV naar Venray gereisd om van daar verder naar Swolgen te wandelen. Ik had mij via een knooppuntensysteem een route  uitgestippeld. Deze verliep 100% op verharde wegen en was onspectaculaire. Ik had hoofdpijn en was aardig vermoeid, dat maakte het lopen niet gemakkelijker. En toch kon ik nog van al de mooie herfstkleuren genieten. Dat was namelijk mijn motto voor de volgende dagen: C atch the autumn colours ! Gelukkig was de tocht niet te lang (iets meer dan 10 km). Ik werd in Swolgen heel hartelijk ontvangen en mocht van een heerlijk stuk Limburgse vlaai genieten. Vanuit Swolgen wilde ik de volgende dag mijn Pieterpad wandeltocht voortzetten.

Gennep-Vierlingsbeek-Swolgen Sinds kort ben ik 100% ondernemer en kan mezelf zo af en toe spontaan vrij geven. Twee afspraken zijn verplaatst en de weersvoorspelling is goed, daarom heb ik spontaan besloten om mijn avontuur Pieterpad weer op te pakken. De zomerpauze is over, herfst is wandeltijd! Ik vertrek vrijdag heel erg vroeg met de trein vanuit Enschede. Het is bijna 3 uur reizen naar Gennep, waar wij exact een half jaar geleden gestopt zijn. Daar neem ik dus de route weer op.

Vandaag de eerste echte herfstwandeling. Ik ben vanaf de Lutte de groene en rode route van het Twentse wandelnetwerk gelopen. De groene route is  de Arboretum-Route. Je wordt door het Arboretum Poort-Bulten geleid waar je heel veel (oude) soorten bomen mag bewonderen. De mammoetboom heeft het mij aangedaan. Prachtig groot met een heel zachte schors. [gallery ids="863,862" type="rectangular"] Verder mocht ik de eerste herfstkleuren bewonderen. [gallery ids="860,859" type="rectangular"] Ik liep door bossen en door de golvende omgeving van de Lutte. Het was een mooie wandeling met afwisseling in de omgeving, bospaden maar ook veel verharde wegen. Na een lange werkweek kon ik lekker uitwaaien, dat wilde ik op deze eerste herfst zondag. [gallery ids="864,861" type="rectangular"]   Herbstsonne (c) Anita Menger Der Sommer ist vergangen, der Herbst hat angefangen, Frau Sonne bleibt sein Gast. Sie ist dem Herbst verbunden und schenkt i...