Het avontuur midzomernacht
Vorig jaar zag ik via natuurmonumenten.nl, dat je in de kortste nacht van het jaar op de Veluwe mag wandelen. Hiervoor moet je opgeven voor een sponsorwandeling. Vorig jaar zag ik dit evenement te laat. Begin van dit jaar, kwam ik het weer op het internet tegen. Arend-Jan en ik hebben toen besloten om met de halve wandelmarathon, 21km, mee te doen. Wij hebben een folder gemaakt en onze netwerken geactiveerd. Uiteindelijk hebben wij voor ons team voldoende sponsorgeld bij elkaar gekregen en mochten wij mee lopen.
Hoe bereid je op zoiets voor? Eigenlijk niet. De prestatie waren niet de kilometers, maar het lopen in de nacht. Zaterdag hebben wij gewoon rustig aan gedaan en ‘s middags geprobeerd om nog een beetje te slapen. Om half tien 's avonds zijn wij met de trein vertrokken richting Rheden. Eigenlijk wel spannend... Wat zal er allemaal gebeuren? Je komt meteen in gesprek met mede-wandelaars, ik heb verschillende deelnemers gesproken, die dit soort wandelingen ook nog nooit gedaan hebben.
Wij kregen nog een toespraak van de boswachter en dan mogen wij om middernacht in kleine groepjes vertrekken. Het is meteen stil. En donker. Enkele zaklantaarns branden, wij lopen op onverharde wegen door het bos, klimmen op en ook weer neer, je ziet misschien 1-2 meter voor je, verder is het donker. Bewolkt, geen sterren te zien. Ik vind het heel erg wennen en af en toe ook eng. Ik probeer veel zonder behulp van mijn zaklantaarn te lopen. Meestal is het licht van de mede-wandelaars voldoende. Maar daar waar boomwortels de grond uit komen, ga ik toch liever voor zekerheid en mijn zaklamp gaat aan. Ik vind het heel aangenaam dat de meeste mensen zich stil houden. Zo neem je de omgeving beter op. Je gaat op in de donkerheid. Het tempo is voor mijn doen vlot, zekers omdat het donker is. Na 10 km komen wij bij de eerste checkpoint. Ik was ook echt aan pauze toe. Het is nu 2 uur en ik voel de impact op mijn lichaam. Hij is gewend om op deze tijd te slapen. Wij gaan niet te lang pauzeren en volgen onze tocht, nu niet meer in een groepje maar met ons tweeën. Geen uur later zien wij de wolken vertrekken en ruimte maken voor enkele sterren. Echt donker was het de hele tijd niet, maar vanwege de bewolking ook niet zo helder als wij hadden verwacht. Het begint te schemeren en even later horen wij een geluid dat wij niet goed kunnen plaatsen. Een vogel? Een kikker?
Wij lopen over de heide en genieten van de vroege vogelgeluiden en van het verdere licht worden van de dag. En plotseling kom je weer mensen tegen, een boswachter staat op ons te wachten en geniet samen met ons het mooie uitzicht over de Veluwse heidelandschap. En weer het geluid…”Hebben jullie de nachtzwaluw gehoord?” vraagt hij. Oh, dus geen kikker ;-) Ik zal het nooit vergeten, omdat dit het eerste geluid was van deze dag.
Het is nu écht licht, van overal komen wandelaars om nog even op dit punt te stoppen, want hierna is het nog een kleine kilometer en dan hebben wij al de finish bereikt. Jammer eigenlijk, want nu zou je nog verder van de vroege ochtend ontwaking kunnen genieten... Dit doen wij alsnog aan het kampvuur, napratend met mede-wandelaars en wachtend tot dat wij onze trein naar huis kunnen nemen.
Wij hebben in deze lange nacht geen grote dieren gezien. Dat was voor mij ook niet nodig. Ik vond het heel erg spannend om door de nacht te lopen, door een natuurgebied waarvan je de schoonheid alleen kunt vermoeden in het donker en wetend, dat deze belevenis alleen één keer in het jaar voor enkele personen bestemd is. Ik ga wel ervan uit dat genoeg dierenogen ons gevolgd hebben in deze nacht. Met alle respect voor de natuur: Bedankt dat jullie ons dit hebben laten beleven!
Lees hier het artikel in het Duits.
Met dank aan alle sponsors die dit mede mogelijk gemaakt hebben.
Ben ooit 's nachts gewandeld? Graag lees ik over jouw ervaringen en/of belevenissen.
Een prachtige ervaring. :-)
BeantwoordenVerwijderenJa Guido, dat was het uiteraard!
BeantwoordenVerwijderen