Volwassen worden – volwassen zijn

SkippyEnige tijd geleden heeft mijn nicht haar eerste ‘echte’ arbeidsovereenkomst getekend. Haar uitspraak hierover: “tjonge, nu word ik echt volwassen”. Maar wat bedoelde ze eigenlijk? Ben je volwassen als je een betaalde baan hebt? Ben je volwassen als het leven in geregelde banen loopt? Gaat het nu ernst worden in het leven?Als kind wil je op een gegeven ogenblik volwassen zijn, lekker groot en alles mogen doen. Zelfstandig zijn en niemand die je vertelt wat je mag of niet mag…
Als volwassene ben je soms jaloers op het onbelaste leven van kinderen. Inmiddels weten wij, dat kinderen niet overal meer echt kind kunnen zijn. Ook al horen zij beschermd te zijn.
Kinderen hebben van die grappige of zal ik beter zeggen natuurlijke eigenschappen, die het kind zijn zo schattig maken?
Maar wat is dan nou volwassen zijn? En als je volwassen bent betekent dat het tegenovergestelde van kind zijn?
Als ik denk aan kind zijn denk ik aan onbezorgd zijn, speels, vrolijk, spontaan, emotioneel, leven in het moment. Er zijn zekers nog meer van deze eigenschappen, vul maar op.
En het tegenovergestelde zou dan zijn: bezorgd zijn, stijf/serieus, somber, berekend, nuchter. Nou laat mij dan maar liever kind blijven!
kinderVolwassen ben je voor de wet vanaf 18 jaar. En wat mij betreft niet meer en minder.
Als het om ons persoonlijkheid gaat wordt geadviseerd om je innerlijke kind lief te hebben en het er te laten zijn.
Oké, je zou je aan regels moeten houden, anders functioneert deze maatschappij niet. Dat leer je als kind ook al.
Maar betekend dat dan ook dat je volledig moet gaan aanpassen? En dat je persoonlijke (kind)eige-schappen ineens niet gewenst zijn? Wie bepaald dat dan?
Ikzelf laat mijn innerlijke kind nog vaak naar buiten. Het mag lachen, springen, zingen, spelen…anders voel ik mij niet mezelf. En boven dit wordt hierdoor het avontuur leven in deze soms erg aangepaste maatschappij heel wat aangenamer.

Prmoeder met kinderenobeer het eens!


De foto’s van dit bericht zijn van mijn kat Skippy. Ze heeft jongstleden twee schatjes geboren, die op dit moment nog pubers zijn.


 

 

Met dank aan Amelie voor de inspiratie voor dit onderwerp!
Volwassen zijn is een constructie…

 

 

 

Reacties

  1. Een mooi stukje en een goede houding ten opzichte van het leven. Erich Kästner zei al:

    "Die meisten Menschen legen ihre Kindheit ab wie einen alten Hut.
    Sie vergessen sie wie eine Telefonnummer, die nicht mehr gilt.
    Früher waren sie Kinder,
    dann wurden sie Erwachsene,
    aber was sind sie nun?
    Nur wer erwachsen wird und ein Kind bleibt, ist ein Mensch."

    Groetjes!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Dankjewel voor het gedicht! Wie passend ;-)

    Groetjes, Alexandra

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Der Weg ist das Ziel | Gedanken zum Wandern

Het avontuur Posbank

Herfstimpressies